İnsan para, elmas, pırlanta taşıdığı sürece değil ahlak taşıdığı sürece değerlidir, insanı insan yapan ahlaktır, siyasette ahlak, ticarette ahlak, idarecilikte ahlak velhasıl sosyal dengenin çimentosu harcıdır ahlak.

Ticari hayatımda, idarecilik dönemimde ve siyaset sahnesi sürecinde, top yekûn sosyal hayatımda düsturum olmuştur edep ve ahlak, ne para ne de makam ahlakın bedeli değildir.

Bu ülkede, parası olanlarda, makamları olanlarda, şan şöhret sahibi olanlar da unutulmuştur, hatta esamileri dahi okunmuyor. Yunusların, Mevlanaların ne paraları vardı ne de makamları, ama bırakın unutulmayı aksine gönüllere taht kurmuşlardır. Peki, nedir sebebi, elbette güzel ahlaklarıdır.

Günümüzde siyaset arenasında, ticaret âleminde, sivil toplum idarelerinde, kamu görevlerinde ve topyekun sosyal hayatta yaşananlara bakınca, ahlakın ahlaksızlığa, edebin edepsizliğe, hakkın da haksızlığa tercih edildiğini görüyoruz.

Siyasete bakıyorsun, makam ve koltuk verilmediği için parti değiştiren ve düne kadar karşı olup eleştirdiği partilere koşup rozet takan edep ve ahlak yoksunlarını görüyoruz.

Ticarete bakıyorsun, ticari kurallara uymayıp fırsatı ganimet bilip halkı kazıkladığını, ülkeyi istikrarsızlığa sokmak için her tür ahlaksızlığın yaptığına şahit oluyoruz.

Sivil toplum örgütleri dediğimiz, kamu nitelikli kuruluşlar olan esnaf sanatkâr oda, birlik, federasyon ve tepe kuruluşları olan konfederasyon; dahası esnaf kefalet kredi kooperatiflerine bakıyoruz, temsil ettikleri  üyelerin hakkını aramaları ve hukukunu korumaları gerekirken, esnafın yıllık cirosu olan50-60 bin lira maaş almayı kendilerine hak görüyorlar ve bu kuruluşların uhdesinde bulunan şirketler üzerinde film çeviriyorlar, soğan gibi soyuyorlar, bu da yetmiyor bu kurumlar üzerinde destekçileriyle saltanat sürüyorlar.

Bana benzediği için sevdiklerim, gönül dostu diye gücüm nispetinde karınca misali bir nebzede olsa destek verdiklerim, Türkiye’nin makûs tarihinin  değişmesi, gelişmesi, haksızlıkların önlenmesi adına iktidara gelmeleri ve başarılı olmaları için  fırsat bulduğum her an dilimin döndüğünce hazinesi bol olan Allah’a dua ettiğim dostlara sesleniyorum, bu konular ülkemizin kanayan bir yarasıdır.

Ben de bu partinin İzmir’ de kurucusuyum ve üç dönem başkanlık divanında görev yapıtım ve hala bir üyesi olmaktan onur duyuyorum, bu süreçte bir makam talebim olmadı, makamlar altımdan alındığı yahut verilmediği için başka partilere koşan gönülsüzlerden değilim, AK Parti bir gönül hareketidir, 25 yıldır yazılarımda dikkat çektiğim her konunun zaman içinde doğru olduğuanlaşılmıştır.

Elbet ülkemizin daha önemli sorunları var, istikrarsızlaştırma adına dahili ve harici hainlerin gayretlerine de şahit oluyorum, hatta milli meselelerde politika adına yapılan ahlaksızlıklara da şahit oluyorum, bu tiplerin destekçisi olanların kim iktidar olursa onların destekçisi göründükleri gibi bu gün AK Partili görünmeye çalıştıklarına da şahit oluyorum.

Günümüzde biber, domates, patlıcan dün de patates, soğan üzerinden AK Parti hedef haline getiriliyor. AK Parti değil, Erdoğan gitsin diyenlerin askerleri olduklarını da biliyorum, bu zihniyetlerin,  esnaf teşkilatları üzerinde yaptığı yolsuzluk ve usulsüzlüklerin üstüne gitmeyen bazı bürokratları da tanıyorum.

Devamı yazımda hükümetin iyi niyetle esnaf ve sanatkâra destek amaçlı tahsis ettiği kredilerin bazı esnaf  baronlarının yandaşlarının amaç dışı projeler için verdirdiğini de biliyorum.

Bir devlet başkanının maaşı  dahi bu  ülkede tartışma konusu yapılırken, esnafın yıllık cirosu belli, bu garip esnafın temsilcisi olan idareciler, kanunlar cevaz verse de, asgari ücret 2 bin lira iken, yüzde 80’i 8-10 bin liradan başlayıp 50-60 bin liraya kadar maaş almamalı, bu vicdan, edep ve ahlakla bağdaşır mı? Dahası esnaf teşkilatlarının neredeyse bir bakanlığın bütçesine eşdeğer olan bütçeleri acaba nerelere harcanıyor?

Hükümetimizin sayın değerli mensupları ve özellikle de Sayın Cumhurbaşkanımız bu konuya sahip çıkın. Çünkü geçmişte ihbar mahiyetindeki yazılarımdan dolayı yetkililerin tespit edip işlem yaptığı konulardan dolayı herhangi bir cezai durum duymadım.Bazı müfettişlere de bir müfettiş gerekiyor, eğer cezai durum olsaydı, günümüzde bu keyfiyet içinde olamazlardı.

Son günlerin modası oldu, canları sağ olasıca müfettişler esnaf odalarında para ile ilgili tespit ettikleri usulsüzlükleri 5362 sayılı kanunun 10/e maddesine havale ediyor. Mealen, “Ben hukuki ve cezai sorumluluğu tespit ettim, bundan sorumlu organ üyeleri hakkında dava açılmasına, bunların görevde kalıp kalmamasına genel kurulları karar versin” diyor.

İyi de güzel kardeşim sen o teftişi devlet adına yapıyorsun, eğer bir usulsüzlük tespit ettiysen neden savcılığa suç duyurusunda bulunmuyorsun da topu 10/e maddesine atıyorsun?

Devletin ve esnafın menfaatini önce müfettiş olarak sen sonrada yargı kollayacak, odanın genel kurulu değil…