Biz hep dışarıya bakarız.

Adalet nedir diye sorarken, bir hakimin kararını düşünürüz.
Bir öğretmenin notunu, bir babanın evladına davranışını…
Ama ya insanın kendine karşı adaleti?
Ya çocukken susmuş, korkmuş, unutulmuş yanlarına ne oldu?

Adalet sadece başkalarının hakkını vermek değil,
içimizde bir yerde ağlayan o çocuğun da hakkını geri vermektir.

Çocukken hayaller kurardık:
“Büyüyünce şu olacağım, bunu yapacağım…”
Sonra zaman geçti.
Kurallar, beklentiler, sorumluluklar…
Ve o hayal kuran çocuk, içimizde bir köşeye oturdu.
Sustu.
Ama asla gitmedi.

Bugün yorgun hissediyorsak,
bazen kendimizi bile anlamıyorsak,
belki de o çocuk hâlâ şunu fısıldıyor:

“Benim hakkımı ne zaman teslim edeceksin?”

Kendine adil olmak ne demek?

·       Sınır çizebilmek.

·       Hayır diyebilmeyi öğrenmek.

·       Suistimali affetmemek.

·       Hakkın olan sevgiyi istemekten çekinmemek.

·       Kendi ruhuna da “ben seni duyuyorum” diyebilmek.

Ama en çok da şunu demek:

“Benim değerim, başkalarının onayıyla ölçülmez.
Ben de bu dünyadaki tüm canlılar gibi, hak üzere yaratıldım.
Ve artık kendi hakkımı savunmak, bir bencillik değil; bir ibadet.”

Eğer kendine haksızlık ediyorsan,
kendini susturuyor, sürekli suçluyor ve erteliyorsan,
bu, seni Yaratan’ın sana verdiği değeri unutmak olur.

Kendine adil olmak, Yaradan’a da saygı duymaktır.
Çünkü O, seni değerli yarattı.
Sen kendini küçümsedikçe, O’nun sanatına da gölge düşürmüş olursun.

İçindeki çocuğu bir düşün…
Şimdi karşında oturuyor ve sana bakıyor.
Gözlerinde hem umut hem kırgınlık var.
Sana şöyle diyor olabilir:

“Beni hep susturdun.
Başkaları mutlu olsun diye beni görmezden geldin.
Ama ben hâlâ buradayım.
Lütfen artık beni dinle.”

Bu yazıyı okurken bir an dur.
Gözlerini kapa.
O çocuğa sarıl.
Ve de ki:

“Hakkını teslim edeceğim.
Seni seveceğim.
Ve bundan sonra kendime de adaletle davranacağım.”

Sonuç olarak;

Kendine adalet, dışarıya merhamet getirir.
İçinde kırılmış biri varken kimseyi şefkatle sarmalayamazsın.
Ama kendine adil olan,
başkasına da adaletle yaklaşır.

Bugün vicdanın terazisini kurarken,
kendini de o terazinin bir kefesine koy.

Unutma:
Adalet, en çok içimizde eksik olduğunda dışarıda da görünmez.
Ve içte kurulan denge, dışa taşan en büyük ışıktır.