Gün geçmiyor ki bir anne çocuğunu hiperaktivite, disleksi, hafif mental adı altında psikologlara taşımasın, okul ve idareyle takışmasın. Beton yığınlarına ayrılan alanlardan yer bulamayan çocuklar apartmana hapsolunca, delirmesinler de ne yapsınlar? Okulu şehrin dışına sürgün edin ki, servisler kazansın; otelleri dağ başlarına atın ki taksi esnafı ekmek yesin, sivil toplum kuruluşlarını kategorize edin ki, bir birlerini yesinler.

 Doğum günü, sevgililer günü, babalar, anneler günü ve 8 Mart, küresel aktörlerce kuşatılmış durumda. 1870 li yıllarda onlarca öldürülen kadın, çiçek böcek hediyelerle, giyinip kuşanıp arzı endam ederek kutlanacak kadar ucuz mu? Bir güne sığdırılan bir ömür ve kaç asırdır çekilen kadın sorunu böyle mi çözülür ? Günün bir anma günü olmaktan çıkıp kutlama şölenine dönüştüğü zeminde başrolü nasırlı, emekçi değil manikürlü bakımlı ellerin paylaşması da farklı bir tartışmaya konu edilir. Kadın örgütlerinin, kadınların kendi kamplarına çekilerek, birbirlerinden ayrışarak, kimi zaman vuruşarak mı kadın sorunu, kadına şiddet aşılacak, bilince çıkarılacak ?

Kimden gelirse gelsin kadına , çocuğa, yaşlıya ve tüm canlılara şiddeti kınayacağız. Herkes şiddete baş vurmadan kendini ifade edebilmeli, derdini dile getirebilmeli, sesini yükseltebilmeli. Kimse sadece kendine demokrat kalarak demokrasiye hizmet edemez. Kadın, içinde hem erkek hem kadın adayı taşır. Kadın hem erkeğini, hem evini, hem de kendini taşır. Siyasette vazgeçilmeyen öznedir ama listelerde hak ettiği yeri bulamayınca da yüreğinde kırgınlık, haklı sitem taşır. Onun yüküne ortak olacağına yük olanların, ileri bir uygarlığa evrilmeleri şüphesiz zaman alacaktır. Sabır ve mücadeleye devam.

Keşke her gün 8 Mart olsa, 
Daha olası ve mantıklı bir temenni; her ''ERKEK ADAM OLSA'' ...