Anayasa değişikliğinde yer alan metinlerin halk nezdinde derinlemesine analizini beklemek değil mesele, ancak şunu da biliyoruz ki; 12 Eylül rejimi sona erecek. Farklı perspektiflerden değerlendirilmesi mümkün değişikliğin bende çağrıştırdığı ve huzur duyduğum, darbelerin hüküm sürmediği aydınlık bir ülkenin demokratikleşme sürecinde ve terörle mücadelede hız alacağı bir yol izlemesi. 

Kadın ve her şeyden önce bir anne olarak fazla uzağa gitmeden yakın geçmişimizde yaşanan ve genç neslin şahit olduğu 15 Temmuz darbe kalkışmasının yarattığı travmanın bile, kolay tedavi edilemeyecek izler bıraktığını söyleyebiliriz. 14 yaşındaki bir kızımızın darbe kalkışmasının yaşandığı o karanlık gecede kaybettiği annesine hitaben satırlara dökülen ruh halini, sizlerle paylaşmak istiyorum. Göz yaşları ile okuduğum bu metnin  bir çok hanımefendi de ''evladım için EVET'' kararına katkı sunacağı kanısındayım. Buyrun;

Okul gezisinden dönerken beraberimde getirdiğim bibloları, rozetleri, ''yerimiz mi var?'' diye sitem etmiştin, ben de küsüp tirip atmıştım ya; çok pişmanım, asılı duran çerçevelerden çıkta gel, saçlarım karıştı, çamaşırlarım da birikti, karnım aç...

O uğursuz gece ablam ile oturmuş en sevdiğimiz filmi izliyorduk. Sen ise her zamanki gibi ardımızı toplamakla meşguldün.Telefonunda ince sesli bir müzik, yalnızlığını, vefasızlığı dillendiren, ciğere işleyen babamın memleketi, oralardan dokunaklı türküler sana yoldaşlık ederken; o telefon...'' Abla darbe oldu! ''Arkadaşının sesiyle yüzünün kefenimsi kumaş rengine bürünüşü, limon sarısına, sarıkara bir şeye dönüşünü ölsek unutamayız. Darbe ne, darbelenen ülke nasıl oluyor diye sorarlarsa, ''Demokrasi için ölenlerin parçalanan uzuvlarını görsem selamınızı söylerim ey kapısını, bacasını sımsıkı kapatan komşularım, annemi demir kuşların başımıza yağdırdıkları yeşil dolular aldı.'' Demek ki, annesiz kalmak daha mı zor, kuş avlar gibi rahat davranan zavallılar düşünsün, değil mi anne ?

Ve ablamla kapıyı kapatışımız, ayakkabılarını,  çantanı saklayışımız, yakaran feryadımız; ''Sen gitme!'' Ekranlardan süslü sahnelere konu olan savaş oyunları sokaklara taşmış, canımızı emanet ettğimiz kimi amcalar, abiler hatta kadın zerafeti kokan o narin ellerden insanlarımızın üzerine gökten yeşil dolular yağmakta anne!  Ekin solduran, çiftçi ağlatan türden değil; adam öldüren, ocak söndürenlerden.

Zuhal Teyze söyledi, ''Annen demokrasi nöbetinde uyuyakalmış, uyanınca getireceğiz,  ne ağır uykun varmış anne! Yeşil dolular saçlarına dolmuş, taranacak gibi durmuyor.

Yeşil dolular, haki bulutlar, göğü kirleten demir kuşlar ve fikri kirli adamlar ölüm olup yağdılar, sana gitme dedik anne, çok yalvardık, seni Allah'a söyleyeceğim, ''Söz dinle'' diyen anneler, söz dinlemiyorlar. Ölen amcalar da senin gibi çocuklarının sözlerini dinlememişler. Mamak'ta ölen demokrasi şehidi Rahmi Amca'nın oğlu Yusuf'ta benim gibi düşünüyor, haberin olsun yalnız değiliz, yalnız değilsin anne, bu topraklara senin gibi düşen tohum çok, ben Filiz'in; gözyaşlarınla, terinle suladığın dal boylu kızın!