Ortaklıkları severim. Bazı konularda ise kalbim başka acır! Bugün üç kız kardeşimle de aynı duygularda ortaklaştık..

Benim babam…

Manisa’nın bir köyünden çıkmış, toprakla yoğrulmuş bir çocuktu. Ayağındaki çamurla değil, aklındaki azimle yürüdü. İstanbul Hukuk Fakültesi’ne dereceyle girdi, avukat oldu. Onunla hep gurur duydum. Ama onu daha 45 yaşında kaybettim.

Ben henüz 15 yaşındaydım…

Bu eksiklikle büyümek ne demek, çok iyi bilirim. Her yaptığım işte onu arar gözlerim…

Değişmedi bu..

Bugün içimi sızlatan bir başka eksiklik daha var:

Ferdi Zeyrek’in ani kaybı. 48 yaşında aramızdan ayrılan, Manisa’nın öz evladı, belediye başkanı…

Ama hepsinden önce, üç kız çocuğunun babasıydı. Ferdi başkan; halkına karşı dürüst, sorumluluğuna sadık, vicdanıyla yol yürüyen bir insandı. Onu tanıyan herkes, sadece bir başkan değil, bir insan olarak da ne kadar kıymetli olduğunu bilirdi. Ve şimdi geride üç küçük yürek kaldı.

Ben bilirim; bir çocuğun gözünden babası gittiğinde, hayatın anlamı değişir. Ama aynı zamanda, o çocuklar babalarının hatırasını büyüterek yaşar.

Ama onlar bu yazıya denk gelirlerse diye yazıyorum. Biliyorum ve hatta eminim. Her şey yolunda gidecek, sizler gururla ve daha da iyi işlere imza atacaksınız ve…

Sizler büyüdüğünüzde ki şimdi biraz daha büyüdünüz, onun adını gururla anacaksınız.

Tıpkı ben gibi…

Tıpkı benim babam gibi…

Erken giden her baba gibi…

Mekânın cennet olsun Ferdi Başkan.

Kızlar size ışığı ve bize örneği kaldı.

Her zaman yanınızdayım.

Başımız sağ olsun. Dr Sine Aras Akten