‘A be dayı niye verdin beni kalaycıya!!!‘ Yasemin Ince’nin skeçlerinde duyduğum matrak bir söz idi. Senelerce kalaycı aradı gözlerim.Eskiden sokakta ev içindeki bakırların kalaylamak süretiyle kullanır olan halkın vazgeçilmez görevlileri. Artık kalaycılar daha sınırlı işler için çalışıyorlar. Babadan oğula bu meslek de yok olmak üzere… 

Kalaylamak işe yarar mı? 

Küçük bir düğme ve iliğinde adalet gizli midir? 

Kimya ile Tarih ve Sosyoloji kesişir mi? 

Durun bir hikaye anlatayım: 

Napoléon Ordularının zaferi nasıl kaybettiklerine ilişkin bu hikaye. Okuyunca aklıma gelenleri de ileteyim. Hikayeye göre savaş askerlerin üzerlerine giydikleri üniformaların düğmeleri yüzünden kaybedilmiş. İnanırsanız. :) 

Nasıl mı? 

- Kalay sıcakta erir. Kalaydan yapılmış düğmelerin yazın sıcağında erimesi ve tek tek düşmesi ardına, kışın çetin soğuna dayanamayan askerlerin üşümek ile silah tutma arasında savaşmaya odaklanamayıp soğukla mücadele ile savaşı kaybettikleri söylenir. Bunu anlatan bir kitap okudum yakın zamanda… 

Fakat okurken kalaylamak, düğme ve adalet…Tecelli eden adalet ya da eksik yapılan iş ve benzeri kavramlar başıma üşüştü. Yakın zamandaki okunmalarımda bildiklerimi ve ezberlerimi bozma yolunda emin adımlar ile ilerliyorum. Bu hikaye de onlardan biri idi. 

Kalaylama ile iş gören adaletin, Napoleon Askerleri gibi çetin kış şartlarına dayanamayacağı ve düğmesi olmayan adalet hırkasının olmayan iliğini tutuşturmak ile de olmayacağı fikri sabah beri aklımda … yani kalaylamak ne düğme de ne de söz de işe yarıyordu idi. 

Bazen oluşturduğumuz düşünce ordularının ablukasında bir ömür yaşarız, üzerimizdeki üniformalar ile Öyleki düğmeleri kalaydan, yazın erirler, kışın soğuktan korumazlar. Nedenini bilmeden peşine düşülen gücün bir düğmelik enerjisi olduğunu bilemeyiz. İyisi mi düğmeye güvenmek yerine beli saran kuşakların sıkı değerlerine sarılmak ile korunmayı öğrenmeliyiz.