Sevgi ve saygı, büyüklerin vasıtasıyla Allah'tan öğrenilir. Bu ancak onların görmediğimiz bir yaratıcıya; sessizce riyasız hiç şart koşmadan hep saygı ile kurdukları bağa şahit olmakla olur.

Büyük beyaz kalın baş örtüleri, tülbentleri, küçük desenli güzel eşarpları diz altı şık paltoları ile dindarlırlar ama çocuklara bunu söylemezler, asla baskı kurmazlar. Gördükleriniz küçük ilahi defterleri, ezana olan saygıları, oruçlarıdır. Görerek, hissedersiniz, severek öğrenirsiniz.

Allaha olan bağlılıkları hayatlarındaki olumsuzluklar karşısındaki inanılmaz sabırlarındadır. Sessizliklerindeki sesi duyarsınız içinizde. Kızarken neşeli olduklarında, beğendiklerinde beğenmediklerinde hep kendileridirler.

Yapmak istemediklerinde, kararlı dürüst duruşlarını seversiniz. Öfkelerindeki insanlara, sizde öfkelenirsiniz. Ama öfkelerini, iç dünyalarındaki kızgınlıklarını, hiç konuşmamalarından, belli etmeden, karşılık vermeden sadece mutsuz bir yüz ifadesi ile kaçışlarından anlar, öylece bakakalırsınız. Üzülürmüsünüz hem de çok.

Hiç kimsenin hakkında yorum yapmamaları, yapanların karşısında da hep sessiz kalmaları, dinler gibi yapmaları ile büyürsünüz. Tek bildikleri ve söyledikleri kelime; o da çok aşırı olanlar için 'delilik' en yakını için nadiren 'hiç yakışıyormu?' dur. Kendinize kızarak birşey söylediğinizde ise 'estağfurullah' ile şaşırırsınız..

Kimseden duyduklarını kimseye aktarmazlar. Sevgilerini de, üzüntülerini de fazla belli etmezler.. Kendileri ile ya da kendileri dışında yaşananlardan asla kimseyi sorumlu tutmazlar, suçlamazlar. Haklı olduklarında ki genelde haklı çıkarlar, söylemezler. Üste çıkmaya çalışma diye bir olguyu göremezsiniz. Yaşamınızda çocuk olarak ne olup bittiğini bilmeden anlamaya çalışırsınız güç belâ. Zira anlatmazlar, yorum yapmazlar. En yakınlarını sinsice kötülük yaparken gördükleri halde hiç seslerini çıkarmazlar, yüzlerine vurmaz muhattap olmazlar. Yapılanlara sessiz kalmaları saflıkla nitelendirilse bile.

Allaha olan inançları, saygıları terbiyeleri hayatlarındaki her şeyden üstündür. Bu yüzden hizmetlerinde saygıda kusur etmezler. Tek düşündükleri ve  kanatları altlarına almaya çalıştıkları, "çocuklarıdır".

Gençliklerinde gösterişleri bile bugünkiler gibi değildir..Yaşlılıklarında doğal sakindirler. Hiç bir şekilde hiç bir insanı ayırt etmez hatta fakir olup iyi insanlarla olmaktan son derece mutlu, elleri bol sofraları bereketli ve yemekleri çok lezzetlidir. Çamaşır ve yemek titizliği hariç ev temizliğine olması gerektiği kadar dikkat ederler.

Bu anlatımdan hiç ezik oldukları manasını çıkarmayın. Tam aksine dik, hatta inatçı, mağrur ama özverililerdir. Şımartmazlar, kimseyi de tepelerine çıkartmazlar. Bencil dersiniz mütevaziliklerini görünce vazgeçersiniz. Çok yemek, çok gezmek, çok konuşmak, çok gülmek kısacası abartmak yoktur lügatlarında. Az konuşurlar öz konuşurlar..Seçimleride sessizce riyasız haktan yanadır. Varlardır ama yok gibidirler.

Bütün bu halleri ile bu dünyadan sır gibi gittiklerinde arkalarında çok büyük hayat dersleri bırakırlar. Bu yüzden mi  söz gümüşse sükut altındır?

Onlar bu dünyada yokken, yanınızda birine ihtiyaç hissettiğinizde onlar gibi çok  sabırlı olmayı yeğlersiniz. Olaylar karşısında çözüm aradığınızda ya da tepki vermek istediğinizde İslâm ahlâkının en güzel yol olduğunu öğrenmişsinizdir artık. Kendinizi frenlersiniz.

Bu yüzden  çocukları sarıp sarmalamak istersiniz hep, çok korumacı olursunuz..Çok kıymetlidirler çünkü. Güzel bakarsanız yetiştirirseniz kimbilir ne güzellikler katmak için gelmişlerdir ki bu dünyaya bilemezsiniz.

Sizlerde çok koruyun çocuklarınızı böyle hep ne olur herşeyden herkesten, çok uzaktakilerden hatta en yakınızdakilerden. Kimseye güvenmeden sezdirmeden sahiplenin. Çünkü gidince kişiliğinizle çok hatırlanıyorsunuz ve çok yıllar geçse de yaşamda hata yaptırmıyorsunuz. Ulvi bir iz bırakıyorsunuz..

Hiç kimseyi ama kimseyi kırmadan incitmeden saygıyla  sağlıklı huzurlu bir yıl geçirmemiz dileğiyle..sevgilerimle.