Soner Yalçın bey  “Tanrı mı Allah mı,”  konulu yazısı  güzel olmuş; aklın yol alışı; akıl ibadet etkinliği; arayış ifadesi.

 https://odatv.com/allah-mi-tanri-mi-1912171200.html

Fakat  yerelliğin  evrensel ile yan yana gelişinden  sömürü çıkacağı; devamında yerelliğin yitip asimile edileceği tecrübesine direnmek hayatın akışına uygun mu? Tartışmaya değer; tartışılacak ta!

Diller medeniyetin yanında ne ötesinde ne de gerisinde; gölge gibi yayınında seyir eder.Geçmişte çok güzel söyleyişler vardı; kayboldu gitti. İnsanlar kıymetini mi bilmediler; yok,  hayır. Güçlü medeniyetin etkisi onları tarihin devir daim  kumlarına karıştırdı. Fakat kaygılanmayalım!

Onlar zamanı geldiğinde yeniden biçim kazanıp gün yüzüne çıkacak.

Mutlaka geçmişteki güzelliklerini anımsatacak şekilde. Çünkü doğa böyle “çalışır”; insan ne kadar kucağından çıkıp, düşse de ondan ayrılamayacaktır.İslam’ın kutsal kitabında “bütün güzel isimler O’nundur” kaydı var.Benzeri “ yeryüzünü ibadetiniz için mescid/tek olarak O’na yoğunlaşılan yer kıldık.”  Yönelen  yer,  için de  “bütün yönler ’O’nundur; O’na yönelirsiniz”.

Yani  ”ne Türkçemize yazık oluyor; ne de Arabın şamı şekersiz.”

Cebimizde  Samsung, İPhone…Yani onu bütün mahremiyetini teslim etmişsin; sonra beka savaşı veriyoruz.Audi, BMW..tekerine  yerel fors ne güzel duruyor.

İyisi kötüsüyle medeniyet geldiğinde kavşakta  adil olmasa dahi  ışıklara uymalı değil miyiz? Yoksa, kameralardan “kural ihlali” ödememize delil ile yöne zorlanırız.

Türçemiz güzel:Biz o güzelliğe erişmemişken o güzellikler bizi terk eder; bizler buna, “istila” deriz. 1915 Çanakkale savunmasında ölüme koşan ordumuzun “Allah, Allah” nidasını silmeden güzelim Türkçemizde  “tanrı” sesinin tınısının tutunacağı  değerler bulmakta zorlanırız; “ zorla güzellik mi ?” Olmayacağını ninnilerden bu yana öğretilir.

Benzeri  gösteri oyunu futbolda var.

Üst sıralardaki iddialı takımın kritik karşılaşmasında hani biri skoru artıran şutu Rakip takımın ağlarını havalandırır ve binlerce taraftarı yüksek avazlı yakıntır ya!?

-“Goooll…”

Tanrı sesinin tınısı da güzel; fakat o güzellik koşulları artık yok; “uzak Asya kaldı biçemi”.Hala Allah sesi yakın, tanıdık, cazip geliyorsa; hep “yobazlıktan”, “Arap istilasından” demeyelim. Çünkü İslam kitabının dahi ömrü var; kendinde yazılı. En bilineni “ önümüzdeki kıyamete kadar” olduğudur.

Gelelim batıya.

Bunca ayol almışlıklarından sonra kullandığımız standartlarının yanında etkin, görece güvenli seçtiklerimize yerel yakıştırmalarımız.

Babasının parasıyla caka satan çocuğa benzemez mi?!

Cengiz han “Tanrımıza ham olsun”, diyeli çok oldu. ”Artık, yeni şeyler söyleme arifesinde insanlık” Hani yeni tüfekler yapıyoruz ya; diğerleri lazere geçip sıra kurşunu aştıklarında; “benim olsun küçük olsun” mu diyeceğiz? Bu dünya Arap’a da kalmaz!”

Bak İsrail’e; geri vitesi yok!

Yaradan peşinen söylemiş “Bütün güzel isimler O’nundur”. Hatta, özünü tanıtırken kelimenin olmadığı zamanların sesiyle anılışını da beliterek “Hu/O,  Allah  ehat/tektir.”

Evreni taşıyan Arşı anıştıran Tanrı sözü tabii ki  Tanrının güzel zamana kayıtlı yaygın Asyatik isimlerinden biridir. 

Sonra Asyatik olanın yoğun üretimine bakarak yine yeniden gelecek model çağırıştırmalarının da etkisi var belki bu itirazda diyebilirmiyim diye düşünmeden edemiyorum. Totolojik düzeyinden başka vaadi olmayan yönetimlerin mekanik daveti de diyebileceğiz görüşlerin gözdeliğinde batının küçümsemesinin etkisi çok; fakat Asyanın ürettiğinin Batının standardı olduğunu görmezlikten gelmeyelim. Marka olmuş Çin malları   taklit aşamasında hala.