Bir Sevgililer Günü ya da ‘’Sevgi Günü’’ daha geçti.Bir çok yerde Sevgililer Günü’nün tarihi anlatılmış. Benim hiç umrumda değil. Ne zaman başlamış, nasıl başlamış, neden başlamış ? Benim için önemli olan ‘’Sevginin varlığı’’. Ben sevgiden sözedince , Kâmuran Akkor’un sesi çınlıyor kulaklarımda:  

                         ‘’Aşk, eski bir yalan,

                          Adem’le Havva’dan kalan’’  

Yalanı doğrusu tartışılabilir ama; Adem’le Havva’ya kadar uzandığı gerçek. Yani, insanoğlu dünyaya ilk adımını attığı andan beri tartışılıyor.  

Bir defa şunu belirlemek gerek. SEVGİ var mı, yok mu?    

Tabiki var !   

Ama nereye kadar? Pazara kadar mı, mezara kadar mı? Yoksa sonsuz bir ilahi aşk mı? Eh ikisinin de görünür örnekleri var.  Genç ve güzel bir kadın, çok zengin bir ihtiyara aşık olur. Adam iflas edince ayrılırlar. Buna aşk masalı bile denmez. İki kişi birbirini sever. Evlenirler. Adam bir trafik kazasında sakat kalır. Kadın ölünceye kadar onu sırtında taşır. Adam öldükten birkaç gün sonra kadın da ölür. Tabi bunun tersi de olabilir. Sakatlanan kadın da olabilir. Sonuç, aşk mezar da biter. Aslolan sevginin maddiyata dayalı  olmamasıdır. Sevginin yönünü hatıralar çizer. İnsan zihni sevdiği insana ait hiçbir şeyi unutmaz.  

‘’Bir ses, bir bakış bazen, o kalbime akan

Bir çiçek hatırlanan yılların ardından…’’        

Psikologlar ‘’Aşk, kendini sevmekle başlar’’ diyor. Önce kendini seveceksin, sonra da karşındaki için empati yapacaksın. Bu konuda onun yerinde olsam ne düşünürdüm diye soracaksın. Aldığın cevap seni mutlu ediyorsa ilk atılan adım başarılıdır. Bir başka açıdan mükemmeliyetçi  olmak, sevgiyi koşullara bağlamak da ilişkiyi zedeler. Hiç kimse her konuda mükemmel olamaz. İlişkinin başında, sevgilinin bütün hataları meziyettir. Zamanla hatalar yavaş yavaş ortaya çıkar ve  mutsuzluğa dönüşür.   

GEÇEN YILLAR, AŞKLARI DA DEĞİŞTİRİYOR MU ?     

Bizim zamanımızda aşklar, unutulmaz efsanelerdi. Tahir ile Zühre, Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin  gibi. Zamanla filmlerde yaşar olduk aşkları. Önce müzikli Hint filmleri, sonra da bol gözyaşıyla yanaklarımızı ıslatan Türk filmleri. Olkan ÖZYURT (Sabah,13.02.2021) 60’lı yıllardan bugüne filmlerin temalarını araştırmış, güzel de bir değerlendirme yapmış. Aynen onun ifadesini naklediyorum:    

‘’Türk sinemasındaki aşk filmlerinin izini sürdük. Her dönemin aşka bakışını filmler üzerinden değerlendirdik. Sonuç: 60’larda hüzün, 70’lerde emek, 80’lerde tabular, 90’larda tutku, 2000’lerdeyse gerçek aşkı arama teması öne çıkıyor. 2010’lardaysa işimiz tesadüflere kaldı.’’      

2020’leri de isterseniz ben söyliyeyim: Dijital dünya sanal aşk…Bu dönemin başında da olsak, pandemi sürdükçe  yapmacık kurgular da devam edecek. 

ÇİÇEKSİZ SEVGİ GÜNÜ… 

Diğer illerde farklı olabilir ama İzmir’de sevginin sembolünü dolu vurdu.Ceviz büyüklüğündeki dolu, seraları mahvetti. Çiçekciler, ihtiyaçlarını başka illerden karşılarken, fiyatlar da tabiatıyla biraz tuzlu oldu. Sevgilisine aşkını çiçeklerle fısıldamak isteyenlerse dilsiz kaldı.  

İzmir dışında bu sorun yaşanmadı. İçişleri Bakanlığı da 12,13,14 Şubat tarihlerinde çiçekçilere verdiği özel izinle sevgililere hizmeti kolaylaştırdı. Herkes gücüne göre papatya, gül ve orkidesini sipariş etti Kuyumcular da memnundu. Onlar da diğer haftalardan daha çok iş yaptı.

SEVGİNİN BEDELİ 15 MİLYAR     

Geçen sene 14 Şubat için 12 milyar liralık alışveriş yapılırken, bu sene pandemiye rağmen 15 milyarlık harcamayla tahminler aşıldı. Kozmotik ürünler, elektronik eşyalar, altın, beyaz eşya en fazla rağbet gören ürünler oldu. Eh, oteller de biraz nasiplendi. Sevdiğini lokantaya götüremeyenler otelleri seçti. Elimde, bir sevgililer Günüyle ilgili araştırma da var ama yazmak itemiyorum. Araştırmaya güveniyorum ama verilen cevapların samimiyetine pek güvenmiyorum. Beni mutlu eden bir şey var. O da, bu sene 14 Şubat’ın  ‘’Sevgililer’’ değil ‘’Sevgi Günü’’ olarak benimsenmesi.     

Bir gün olur, yaş gider, aşk biter. Geriye sadece sevgi kalır. Sevilmek, sevmekten daha çok mutlu eder insanı. Siz yine de sevin, sevilin, sevgiyle kalın…