Aydınlık gazetesi yazarı Gaffar Yakınca, Türkiye'de Sol hareketin sürecini ve geldiği noktayı yazdı. İlginç tespitlerde bulunan Yakınca, PKK'nın AB ve ve ABD kaynaklarını kullanarak Türkiye soluna çektiği kuşatmayı dile getirerek,  bunun sonucunda Türkiye solu bir daha üzerinde insanlığa ve devrimciliğe dair tek ot bitmeyecek çorak bir tarlaya dönüştürüldü" diyerek şu analizi yaptı: 

Soğuk savaş yıllarında kurulan ilk Barış Derneği, Mahmut Dikerdem, Behice Boran gibi aydınların önderliğinde, Türkiye’nin NATO üyeliğine ve Amerika ile kurulan şaibeli “müttefiklik” ilişkisine karşı ciddi bir mücadele yürütmüştü. İkinci Barış Derneği ise 2000’li yıllarda aynı çizgiyi devam ettirmek maksadı ile kuruldu. Bu ikinci teşebbüste, uzun süre yönetici ve üye olarak görev yaptım, emperyalizm karşıtı mücadelelerin içinde yer aldım.

PKK’NIN SOLA OPERASYONU

Barış Derneği deneyimi, siyasi tarihimizde pek çok açıdan ibretliktir. Bağımsız bir yapı olması için çok çaba sarf edilen dernek, soldaki pek çok benzeri gibi PKK’nın yarattığı basınca dayanamamış, önce kendi içine kapanmış, sonra da soldaki marjinal gruplardan birinin içinde eriyip yok olmuştur.

PKK’nın AB ve ABD kaynaklarını kullanarak Türkiye soluna çektiği kuşatma harekatı 2000’li yılların sonunda büyük oranda başarıya ulaştı. Solda PKK’ya yedeklenmeyen, PKK’yı zımni ya da açık olarak desteklemeyen hiç bir yapı kalmadı. (Millici -ulusalcı- sol hareketi saymıyorum, çünkü klasik anlamda sol tanımını aşabildiklerini düşünüyorum) Suriye savaşı ise PKK’nın genel başarısını kesin bir zafere dönüştürdü, Türkiye solu bir daha üzerinde insanlığa ve devrimciliğe dair tek ot bitmeyecek çorak bir tarlaya dönmüştü.

SOLDA İNSANIN ÇÜRÜMESİ

Bu yargımı ilk dillendirmeye başladığımda, bana “abartıyorsun” diyen arkadaşlarım, şimdi Barış Pınarı Harekatına karşı “solcuların” verdiği tepkilere baktıkça bana hak veriyorlar. O zamanlar tespit ettiğim şey, soldaki ideolojik çürümenin artık insan malzemesine bulaştığı yönünde idi. Çürümeyi bir kanser hastalığına benzetecek olursak, bunun üç evresi olduğunu söyleyebiliriz: Kanserin erken dönemi gibi tedavi edilebilir ‘siyasi sapma’ dönemi. Bunu izleyen, hastalığın ilerlediği, siyasi ilkesizliklerin ilke haline getirildiği ideolojik bozulma dönemi ve nihayet kanserin başka organlara, kemiklere yayıldığı son evre gibi, kurtuluşu imkansız hale getirecek şekilde insan malzemesinin çürümesi. Önce HDP’ye “insani” kılıflı bir iki destek, derken Rojava’daki “devrimin(!)” teşhis edilmesi ve en son aşamada, açıklama yapmadan önce “PKK ne diyecek?” diye bekler hale gelmek, ABD’ye bakınca “demokrasi”, AB’ye bakınca “laiklik” görmek, adeta irsi bir refleks gibi kendi vatanından, kendi insanından nefret etmek.

Barış Derneğindeki yıllarımda bu çürümenin ilk emarelerini çok açık şekilde görme imkanım olmuştu. PKK ile olan mesafemiz sebebi ile yaptığımız hiçbir iş sanatçılardan, yazarlardan, aydınlardan yeterli destek bulmazdı. Öyle ki sol camiadan tanıdığım, geçmişten hukukum olan, vicdanlı, sağduyulu kimseler olduğuna inandığım pek çok insanın, sırf PKK’cılık yapmıyoruz diye bize uzak durduğunu gördüm.

İKİ YÜZLÜ BARIŞ HAVARİLERİ

Bugünlerde ortalara düşen “Barış havarilerini” iyi tanırım. “Barış barış” diyen o şarkıcıların bir tanesinin bile barışa dair bir şarkısı var mıdır? O yazarlar bir tane olsun barış kitabı yazmışlar mıdır? O gazeteciler bir kez olsun savaşa karşı net bir tavır almışlar mıdır? Tabi ki hayır. Sadece şimdi, Batıdan uzanan bir el düğmelerine basmıştır, “barış” dedikleri şey de PKK’nın bomba atma, çocuk öldürme özgürlüğüdür.

Tanpınar, “Cahilsin, okur öğrenirsin. Gerisin, ilerlersin. Adam yok yetiştirirsin. Paran yok, kazanırsın. Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur.” diyor ya hani, işte o hesapla “Türkiye solunun çaresi kalmamıştır.” Bugün, komünist partilerden CHP’ye kadar her siyasette gördüğümüz, ülkenin meslek odalarını, barolarını, sendikalarını esir alan ‘düşmanla iş birliği yapma hali’, işte bu acıklı durumun sonucudur.

Çürüyen “eski solun” güneşi batarken, sınır boylarımızda yepyeni bir güneş parlamaktadır. Bu, sağdan, soldan, her yönden gelip ortak bir ruha dönüşen milli güçlerin güneşidir. Mehmetçiğin süngüsünde şavkıyan bu güneş, hep birlikte kuracağımız bağımsız Türkiye’nin güneşidir.