Doğru bildiğine sıkı sıkıya bağlılık, hayatı başka türlü yaşamayı ve yorumlamayı reddetmektir.

Bildiğinden başka doğrular olabileceğini kabullenmemek…

Bu evrende bir kez yaşama hakkı bulunan insan için ne büyük kayıp!

Dış dünyasında değişmesini istediği her şeyi içinde yaşatmak; değişmesini istediklerinin yerinde durmasına izin vermektir.

“Cahil insan kalmadı” diye seviniyoruz ya, boşuna sevinmeyin!

Cehalet, okuma yazma bilmekle bitmiyor.

Hayatın özüne, hakikatine direnmek; bir nevi bildiği tek yaşam biçimine tutunmak ve bunun tek doğru olduğunu hararetle savunmak da cehaletin başka boyutu…

Bunun bir adım ötesi kara cahilliktir.

Karanlıkta kalmış, bilgisiz, yanlışlarla yüklü bir yaşam biçimi süren kişiler, bu hayat modellerini başkasına da dayatarak hem kendileri için hem başkaları için hayatı çekilmez hale getirirler.

Öğrenmek, cahilliği yenme çabasıdır.

Cahillik de öğrenme zevkinden yoksunluk halidir.

Öğrenmeye karşı direnmektir cahillik!

SOSYAL CAHİLLER

Hassas bir konu üzerinde yazdığımın farkındayım. Çünkü her insan kendini bilge ve özel hisseder.

Bildiği tek şeyi bir başkası bilmiyor diye dünyanın bilgisine sahip kişileri bile cahil olarak görme eğilimindedir insan türü…

Bilmediklerini, “bilmiyorum” diyebilme erdemi sadece cahilliğe karşı sınav vermiş kişilerin biricik özelliğidir.

Sosyal medya üzerinden bilgelik düzeyine ulaştığını düşünenlerin en büyük yanılgısı da, bilgi temelinden yoksun olduğunu fark edememektir.

Oysa bilim, her konuda kanıt ister.

Yazılı kültüre saygı duymak, bilginin doğruluğunu, gerçekliğini kanıtlamaz.

Her okuduğu yazıyı, haberi veya söylentiyi tek doğru kabul etmek de cahilliğin günümüzdeki yaygın tezahürüdür.

Ulaştığı her yeni sosyal medya yazısına zihin dünyasında “işte tek hakikat budur” diye yer açanlar da sosyal cahiller sınıfına geçiş vizesi alanlardır.

İşte asıl tehlike ve tehdit burada yatmaktadır.

Bu kişilerin temel özelliklerini şöyle sıralayabiliriz:

Maddeler halinde konuşurlar, tanınmış kişilere ait cümleleri hayatın hakikati diye takdim ederler, anlayamadıkları kişileri saçmalamakla suçlar, bilgi çeşitliliğine sahip kişileri kafayı yemekle itham ederler, bilgi değeri olmayan basit sözlere kıymet verirler, uzmanlara bile ders verecek hadsizlikleri vardır…

Siz tanıdınız onları…

Bir de son zamanlarda karşılaştığım en yaygın cehalet işareti; sözcüklerin kullanımındaki şuursuzluk!

Onları kelimelerinden yakalayabilirsiniz. Bildiğini zannettiği şeyleri açıklayan kelimelerine dikkat ediniz.

Örnek mi?

Üniversitede ders verdiğim iletişim bilimleri öğrencilerime konuşma eğitimi sınavlarında her dönem sorduğum 20 puanlık sorulardan bazıları size rehberlik edebilir.

SİZ HANGİSİNİ KULLANIYORSUNUZ?

Sosyal medya aydınlarının (!) yazdıklarına ve konuştuklarına dikkat edin. Hangi şekliyle kullanıyor diye… İşte önce yanlış yazımı, sonra doğrusu:

Ateşe – ataşe, döküman – doküman, entellektüel – entelektüel, evraklar – evrak, ızdırap – ıstırap, gıravat – kravat, insiyatif – inisiyatif, küpür – kupür, küvöz – kuvöz, lakayt – lâkayıt, mahlukatlar – mahlukat, mefta – mevta, menecer – menajer, muhattap – muhatap, nacizâne – nâçizâne, hoporlör – hoparlör, orjinal – orijinal, ötenazi – ötanazi, pardesü – pardösü, parlemanto – parlamento, payton – fayton, psikiyatrist – psikiyatr, sağnak – sağanak, sarmısak – sarımsak, senle – seninle, seramoni – seremoni, santranç – satranç, seyehat – seyahat, sezeryan – sezaryen, silahşör – silahşor, statyum – stadyum, soy kırımı – soykırım, şarz – şarj, şarter – şalter, şevkat – şefkat, şohben – şofben, şok olmak – şoke olmak, taşaron – taşeron, tenbih – tembih, tesbit – tespit, tükrük – tükürük, tetanoz – tetanos, vejeteryan – vejetaryen, yaprak dolması – sarma, yayınlamak – yayımlamak, Yunanlı – Yunan, Hintli – Hint...

Siz de yazılı veya sözlü kullanımında tereddüt ettiğiniz sözcük varsa bana yazabilirsiniz. Her sözcüğün doğru kullanımını bilemeyebilirim. Ancak öğrenebilirim. Öğrenmenin ve öğretmenin zevk ve heyecanını eşit ölçüde seven birisi olarak, bu sözcükleri eklemeyi de görev bildim.