Yaşadığım bu ülkenin doğusunda NYC da çalışan bir hekim olarak, ülkemin doğusunda görev yapan hekim arkadaşlarımla hikaye paylaşma fikriydi bendeki, herbirimiz aynı deneyimleri yaşıyorduk. @inanpalanci‘ya ulaştığımda Dr. İnan’daki hikayeler ve bize eklenenler arkadaşlarımız derken bu proje hayata geçti. Şimdi okunmaya değer hikayeler ile karşımızda. 

Ve devamı da gelecek olan bir dizi projeye gebe! 

Ön satışları da başlamak üzere olan bu kitap-biz doktor insanların insan tarafını hastalarımıza iletmek için yapılmıştır. 

Hedefi hasta doktor arasındaki duygu erozyonunun önüne geçmektir. 

İlk kitabım değil. Daha önce ‘Bir Türk Doktorun Korona Güncesi’ Cenevre Yayınları, 2020’de ve ‘Peri Kızı’ 2021’de çıkardım. Hasta öykülerini ‘Katmanlı Hasta Hikayeciliği’ adını verdiğim tez konum için yazdım. Harvard ‘Sağlık ve Basın’ programına seçilen ilk Türk Doktor olmam beni bu konuda motive etti. Program içinde geliştirdiğim kavramlardan biri de Hasta Öykücülüğü’ydü. Bu ilk 2 kitap onların örnekleridir. Bu örnekleri ülkemdeki doktorlar ile paylaşmak fikri ile Ülkemin doğu illerinde yaşayan hekimlere ulaşmak istedim.Ben New York ta yaşıyorum. Yani Amerika’nın doğusunda. Zorlu ve sağlık erişimi uygunsuz hastalara bakıyorum. Ülkemizde de doğu vilayetlerine benzer bir  durum. Deneyimler farklı coğrafyalarda da olsak doktor hasta ilişkisinde aynı. Kültürel alt yapı farklı. Bunu ortaya koymak ve doktorlarımızın insan olduklarını hatırlatmak istedim. Sevgili Dr. İnan Palancı’ya bu fikrimi açtım. Ve bu fikri benimseyen ve destekleyen arkadaşlardan hikayeler topladık. Hazırladık. Ve şu an elinizde. Benim de bir hikayem yer alıyor. Dahasını arkadaşlarımız ekledi.  Düzenledik. Güzel bir iş oldu. 

Devamı seri olarak gelecektir. Oldukça fazla hikaye yollanıyor. 

Ben yıllar önce sevgili anneme yazdığım hasta hikayelerini okurken şaka yollu derdim; ‘ Anne Tıbbın Tomris Uyar’ı yok. Ben olmak isterdim!’  Sanırım sözlerinize dikkat edin derler haklılar, şimdi öyle yanıtlar alıyorum ki… kalbiniz size beyninizin sesini dinletmeye başladı mı (tam tersi denir — bence kalp sesi sevgi ile başlar her şey! ) 

İşte o ses başladı mı herşey yerine oturur. Ben ömrümde hasta hikayelerini yazmaya devam edeceğim ve nasıl yazıldığına ilişkin çalışmalarım Columbia Üniversitesi’ndeki eğitim/ master larımla devam ediyor. Bu sayede öğrenip öğretebilmekteyim. Bunu da ülkede yapmaya başladık. Emin ve keyifli adımlar ile ilerlemekteyim. Hedef: İnsanı anlamak, insan sevgisi ile iş yapmak; iş yaptırmak ve bunun temini için bilim dili ile sevgi dilini birleştirmek. 

Bunu yazı ile yapmak da benim ömürlük işim.