Ömrünün son günlerini İstanbul'da geçirmek isteyen ve vasiyetinde mezarına haç konulmasını istemeyen; evdekinden yılıp İstanbul'a giderken Bulgaristan'da bir tren garında ölen; Rus edebiyatının ünlü Tolstoy’un özlü sözlerine derkenarlar.

1. Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için güneşin doğduğunu sanırlar.

(izafiyet, kaçınılmaz zafiyettir.)

2. Hayat ne gideni geri getirir, ne de kaybettiğin zamanı geri çevirir. 

Ya yaşaman gerekenleri zamanında yaşayacaksın,

 ya da yaşayamadıklarına yakınmayacaksın.

(An'daki sen,  azami sen' sin)

3. Bozuk para insanın cebini deler, bozuk insan da kalbini.

 Bu yüzden "harcayın" ikisini de gitsin.

(İyiler için kötülük, Karma kavşağıdır.)

4. İnsanı bedenen ameliyat etmek için uyutmak, ruhen ameliyat etmek için ise uyandırmak gerekir.

(Beden Ben'liğin  sömürü aracı; 

Ruh, yaşamın kaynağıdır)

5. Herkes insanlığın kötüye gittiğini kabul eder; ama hiç kimse kendisinin kötüye gittiğini kabul etmez. 

Herkes insanlığı değiştirmeyi düşünür; ama hiç kimse önce kendini değiştirmeyi düşünmez.

(Kötülük ve  iyiliğin sarkacı değişimdir; değişim onları da başkalaştırarak birbirine dönüştürür)

6. Varlığı bir şey kazandırmayan insanların, yokluğu hiçbir şey kaybettirmez.

( Kazanç yanıltan doluluk değil, anlamlı boşluktur)

7. Ne diye şeytana kızarsın? Bir iyilik yap;  o sana kızsın.

(Saptırıcı Ben'lik saksıda çiçek  olarak kalmalı içini onun hiçlik suyu ile beslemeliyiz)

8. Bil ki, yaşadıklarınla değil yaşattıklarınla anılırsın; unutma, ne yaşattıysan elbet bir gün onu yaşarsın.

(Adalet, Rab sisteminin en güçlü, etkili, tükenmez, geçişken yüzleşmek için yaşatan,  dirilten yasasıdır)

9. Bir insanı bulunduğu mevkiyle değil, göz koyduğu mevkiyle ölçmek gerekir.

(Her şeyin kaçınılmaz  geçiciliğinde ,"hiçlik" mevki en konforlusudur)

10. En güçlü iki savaşçı, sabır ve zamandır.

(Galibiyet ele geçirme, mağlubiyet sirayettir)

11. Bir "insan", acı duyuyorsa canlıdır. Başkasının acısını duyuyorsa insandır.

(Can Ruh'un geçici konutudur; acı ise dönemsel kira)

12. İnsanın gerçek gücü sıçrayışta değil, sarsılmaz duruştadır.

(Sıçramak,  kanata özlemdir)

13. Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.

(Mutluluk, toplu taşımda Ben'lik  duraklarıdır)

14. İnsanların çoğu onu yapıyor diye yanlış, yanlış olmaktan çıkmaz.

(Yanlış, bir sonraki doğruyu işaret eden dolayımdır)

15. Kimse, kimseyi küçümseyecek kadar büyük değildir, bilmelisin.

 Küçümsediğin her şey için gün gelir, önemsediğin bir bedel ödersin.

(küçümsediklerimiz  birden beliren uçurumlar olur)

16. Birine çamur atmadan önce iyi düşün ve sakın unutma: önce senin ellerin kirlenecek.

( Bol sudan obozit toprak aşağıya akar; yukarısı aşağıya daima muhtaç olur)

17. Başkalarının hayatından ders alın. İnsan, bütün hataları kendisi yapacak kadar uzun yaşamıyor.

(Başkası, onun hayatını yaşama-mamız için  ibretlik fırsattır)