‘Artık bu gidişe ne zaman dur denilecek – 1’  başlığıyla yayınlanan yazımda ülke genelinde iki milyon esnafın ve bunların kuruluşları olan üç bin iki yüz esnaf oda, birlik ve federasyonlarının tam otuz iki bin paralı idareci ordusundan (elbette içerisinde harbiden adam gibi olup, her türlü kanun ve kurallara uygun namusuyla hizmet edenleri tenzih ediyorum)  idareciliği iş edinmiş ve bu kurumları soyanlara dikkat çekerek Gümrük ve Ticaret Bakanlığı ve bu kurum bünyesinde bulunan Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı’nı ‘bu bir ihbardır gerekeni yapın’ diyerek göreve çağırmıştım.

Sosyal dengenin en önemli unsurlarından olan şerefli Türk esnaf ve sanatkarları adına bu çağrımı tekrarlıyor dikkat çektiğim konuları bir ihbar kabul edilerek gerekenin yapılmasını tekrar tekrar da olsa hükümetimizden talep ediyorum!

Sayın Cumhurbaşkanımızın konuya duyarlı olduğunu biliyorum, biliyorum çünkü zat-ı alileri bu konulardan oldukça mustariptirler, kendileri 2005-2006  yıllarında konunun üzerine ısrarla gitti ama maalesef muhalefet partilerinin azizliğine uğrayarak gerekenler yapılamamıştı, geçen süreçte ise ülkenin önemli ve öncelikli konuları nedeniyle bu önemli mesele göz ardı edilmiş ve edilmeye de devam etmektedir…

Söz konusu esnaf teşkilatlarının bağlı olduğu bakanlık ve göreve gelen bakanlar konuya el atıyor görünse de idareciliği iş edinmiş denizi görüp yılan karayı görüp tilki olan bukalemun gibi renkten renge girerek iktidara gelen, siyasi parti teşkilat mensubu oluveren bazı oda birlik ve federasyon başkanlarını dinlemiş sonrada konuyu anlı şanlı genel müdürlerine havale etmiştir, genel müdürler ise o malum idareciler tarafından allanmış pullanmış, Cumhurbaşkanı gibi karşılanıp, izzeti ikram yanında o görkemli salonlarda ağırlanmıştır.

Yapılan toplantılarda malum zatların ekâbir takımları tarafından methiyeler düzecek konuşmalar yaptırılmış, bizim bürokratlarda havadan, sudan etkilenip kanun kural tanımazlara kanmıştır.

Sayın bakan ve yetkililer aksini düşünüyorlarsa Halep oradaysa arşın burada, taşıdıkları sıfat ve işgal ettikleri makamlar bu işin üstesinden gelir, devletin gücü de her şeye yeter, dikkat çektiğim konular iftira, isnat filan değildir ayla güneş kadar gerçeklerdir, basiretsiz bürokrat ve bazı müfettişler güneşi balçıkla sıvasalar da söz konusu esnaf sırtından geçinen asalakların yaptıkları gerçek ve belgelidir…

Ülke genelinde farklı olmadığını düşünmekle beraber İzmir teşkilatlarının %50’ye yakınının ticari faaliyetlerinin olmadığını kanuna kılıf uydurarak idareciliği iş edindiklerini, başkan oldukları kurumlarda her tür usulsüzlük ve yolsuzluk yaptıklarını bir kez daha bıkmadan, usanmadan iddia ve ihbar ediyorum!

Bu iddialarımın bir kısmını müfettişler tespit etmiştir, fakat sayın müfettişler konuyu yargıya sevk etme yerine hem hâkim hem de savcı olup tespit ettikleri usulsüzlerle ilgili,  ’kanuna aykırı olarak aldıklarınızı, çaldıklarınızı kuruma iade edin, kanunsuz her tür yaptıklarınızı kanunlara uydurun’ diyerek olayı normal hale getirmişlerdir, anlayacağınız ahbap çavuş ilişkisiyle hareket eden söz konusu müfettişlere de ayrı bir müfettiş gerekmektedir, bunu da defalarca yazdım…

Sayın müfettişler 5362 sayılı kanuna göre seçilme şartları açık açık yazıyor, sadece maliye kaydı açık olmakla esnaflık olmaz, apartmanın dördüncü katında oto tamiri, oto döşeme, kapısı penceresi olmayıp kaderine terk edilmiş yıllardır kapalı mezbelelik yerde bakkal bayi ve market de olmaz! Dükkân, alet edevat olmadan seyyar demirci de olmaz, daha da önemlisi, kayıtlarda ‘pazarda yumurta satar, Pazarcı’ demekle de esnaf olunmaz! Bırakın İzmir esnafını beş milyonluk bir şehirde bir Allah’ın bir kulu bu şahsın tezgâhından yumurta almış mıdır? Tam yirmi beş senedir söz konusu kişi bırakın oda başkanlığını İzmir esnaf birlik başkanlığı yapmaktadır.

5362 sayılı esnaf ve sanatkar kanununa öncelikle uygun hareket etmesi ve uygulaması gereken bu sözde idareciler hem kanuna kılıf uydururlar hem idare ettiği kurumların uhdesinde bulunan şirketlerin içini boşalttılar! Bu tiplerin işleri idarecilik olduğu için buralardan doyarlar, bu da yetmez gelin, yeğen ve bilcümle akraba-i taallukatı da kadrolarına katıp onlarında karınlarını doyururlar.

Esnaf adına sözde bilgilendirme yahut başkanlar kurulu toplantıları yapılır!Bu toplantılarda esnafın ‘e’ si geçmez, yurt içi yurtdışı turizm bölgelerinde aile boyu saltanat gezileri olur, 5362 sayılı yasaya göre en geç ayda bir toplantı şartı varken üç ayda bir toplantı yapılır, bu üçüncü ayın toplantısında tüm kararlar imzalanır ve tabi ki beyzadelerin huzur hakları ve harcırahları gelinmeyen ayların ki de olmak üzere tıkır tıkır ödenir.Yine aynı yasada geçen; “Esnaf ve sanatkârlar meslek kuruluşlarında birden fazla organda görevli olanlar, bu görevlerine ait ücretlerden yüksek olanı alırlar.” Hükmüne rağmen yüksek olmayan diğer ücretleri ‘harcırah’ harcırah tezgâhıyla paralar cebe atılır, bu da yetmez oda ve birliklerin kasalarına göz dikilir, reklam, ikram, basın yayın ve hediye tezgâhlarıyla kasalar boşaltılır. Bu uygulamalar sınırı aşıyorsa başka tezgâhlar bunlara da bulunur…

Esnaf kan ağlarken hiçbir ticari faaliyeti olmayıp işi sadece idarecilik olan bu tipler servet sahibi lüks hayat yanında zenginler kervanına katılır, bazıları da vergi rekortmeni oluverirler.

Devam yazılarımda ilgili bakanlıkça göz ardı edilen konuları deşifre etmeye devam edeceğim, olamaz böyle şey diyeceksiniz. Benim konuştuklarımdan ve yazdıklarımdan lütfen yarası olan gocunsun, benim iddialarım belgeli olup, her zaman geneli tenzih ediyorum. Ama bunun yanı sıra ‘adam’ gibi düzgün esnaf yöneticilerini de beni desteklemeye davet ediyorum.