Bizi en çok kim anlar?

Sözlerimizin arasındaki sessizlikleri, gözlerimizin içinde biriken fırtınaları, kahkahalarımızın arkasındaki yorgunluğu en iyi kim çözer?

Kadın, kadının yuvasıdır.
Bir kadın, diğerinin yükünü omzundaki ağırlıktan değil, gözlerindeki yorgunluktan anlar. Aynı yolları yürümüş, aynı duvarlara çarpmış, aynı sessizliklere sığınmıştır. Bu yüzden bilir.

Tarihte, zor zamanlarda birbirine el uzatan, gölgesini paylaşan kadınların hikâyeleri çoktur. Belki bir savaşta ekmeğini bölüşen, belki bir kriz anında birbirine omuz veren… Kadın, yalnızca kendi yolunu değil, ardındakilerin de kaderini aydınlatandır.  İşte bu yüzden, tarih boyunca kadınlar, hakları için yan yana yürüdü, birbirine omuz verdi. Kadınlar Günü de tam bu ruhla doğdu.

Kadın, kadının köküdür.
Birlikte büyür, birlikte güçleniriz. Toprağın altındaki görünmez bağlar gibi birbirimize tutunarak ayakta kalırız. Fırtına ne kadar sert eserse essin, dayanıklılığımızı birbirimize borçluyuz.

Kadın, kadının sığınağıdır.
Hayat bize, bir kahve masasında dökülen dertleri toplamayı, el ele tutuşarak yola devam etmeyi, en karanlık anlarda bile birbirine ışık olmayı öğretir. Kadını en iyi yine bir kadın anlar.

Kadın, kadının sesi olmalıdır.
Susturulmuş, bastırılmış, görmezden gelinmiş her hikâyeye ses olmak için. Kendi yolunu açarken ardındakilere ışık tutmak için. 1908’de New York’ta daha iyi çalışma koşulları isteyen kadın işçilerin mücadelesi, kadınların tarih boyunca süren dayanışmasının bir sembolü oldu. Onların sesi, bugün bizim sesimiz.

Bu yüzden, kadın kadının rakibi değil, en büyük dayanağıdır.
Birbirimize omuz vererek, birlikte gülerek, birbirimizi yücelterek dünyayı değiştirebiliriz. Bir kadın yükseldiğinde, toplum da onunla birlikte yükselir.

Bugün, sadece kutlamak için değil, hatırlamak için de bir gün.
Yanımızda kimlerin olduğunu, kimlerin elimizden tuttuğunu, kimlerin bizimle yürüdüğünü hatırlamak için.

Ve en çok da şunu bilmek için:

Birbirimizin ışığı, hepimizin yolunu aydınlatır.

8 Mart Dünya Kadınlar Günümüz kutlu olsun