Merhaba..Kitabımda da bahsettim. Bugünde en iyi üniversiteler matematik puanı ile kazanılıyor. Öncelik Türkçe puanında ve 40 Türkçe sorusundan en az 32 soru veya üzerini yapmak zorundasınız. Yapamazsanız matematik sorularının tamamına yaķınınıda yapsanız iyi bir üniversite kazanamazsınız.Türkçe sorularını başarmak herkesin bildiği gibi çok kitap okumaktan geçiyor. Kaliteli doğru kitapları okumak insanın dünyaya bakış açısını genişletiyor ve lise çağındaki bir gence yaşama dair ćok şey katıyor. Dilbilgisi kuralları, edebiyat bilimi Türkçe öğretmenlerimizi okullarımızda karnede ilk sıraya taşıyor ..

En iyi üniversitelerimizi çoğumuz biliyoruz..Özellerde çalışkan ve yetenekli gençlerimiz için burs kontenjanları var ve bu devlet - özel üniversitelerinde öğrenim gören gençlerin önü çok açık.

Matematikle hayatın içinde olmak derken çalışma hayatlarımızda, beyin sisteminin kullanımından bahsetmek istedim.İster üniversite mezunu olalım, ister ortaokul, lise. Hatta ilkokul mezunu olsak bile beynimizdeki  muhteşem matematiksel sistem hep çalışır ve biz bu sistemi her yerde veya kanalize olduğumuz işlerimizde hep kullanırız. Bir üniversite okumadan da hesaplama yeteneğine sahip birçok insan olduğu gibi, üniversite mezunu olup hesaplama yeteniğini geliştirmemiş  birçok insan da var. Mesela pazarcılarımızın kilo kaybından uğradığı zararı kapatmak ve kâr etmek için zihninden kolayca yaptığı işlemi, lise öğrencisine anlatmakta birçok matematik öğretmeni zorlandığı gibi anlamayan öğrenci sayısı da azımsanamayacak kadar fazla.

Üniversiteye gitmeyen azimle ış sahibi olmuş hesaplama yetenekleri iyi küçük işletmecilerimizin analiz etme yetenekleride yüksek ise evrensel olabilme şansları azda olsa var.

Herkes okur mu, okumaz..Okuyamaz değil. Zaten herkes en iyi üniversitelere gidecek diye bir kural da yok..Rahatlık bölgesinden çıkamayanlar okul kahrını çekmek istemez. Bu çok normal..Normal olmayan akıntıya karşı kürek çektirtmek.

Her meslek kutsal, hepsi çok gerekli..Hatta birçok meslek popüler denilen mesleklerden  de daha önemli hayata dair. Benim düşünceme göre çok önemli iki ulvî meslekten birincisi tarımla uğraşan -bugünlerde sebzeler daha çok büyüsün diye hormonu basmayan-sağlığımızı emanet ettiğimiz elleri öpülesi köylülerimiz. İkincisi de küçücük çocuklarımızı emanet ettiğimiz yine elleri öpülesi ilkokul öğretmenlerimiz..

Keşke herkes, her mesleğin üniversitesinden mezun olsa.  Dünya eski dünya değil. Toprak eski toprak değil. İklim eski iklim değil..Insanlar olarak eğer biz bu dünyada ki yaşamın içinde olacaksak, ya da olmayı becerebilirsek artık çok daha hesaplı yaşamak zorundayız.

Sağlık için, gıda için,deprem için, taşımacılıkta, ulaşımda, savunmada,  sanayide, tarımda, inşaat sektöründe, tıpta...

En çokta çocuklara daha iyi bir Türkiye bırakabilmemiz için...Saygılarımla..