Zamanın gerçek süresi aynı olduğu halde mutlu olduğumuzda hızlı, üzüldüğümüzde yavaş geçer nedense.  

              Dertlerim depreştiğinde zaman geçmez  

              Saatler gün, günler ay olur.   

              Ne zamanki, ay doğar tepeden, 

              Hayalin gelir hayalime,    

              Su gibi akıp gider zaman,  

              Nasıl geçtiğini bilmeden…    

  Saatteki zamanla beyindeki zamanda farklı.Hem de gençlerde ayrı  yaşlılarda ayrı..    

"Bir grup bilim insanı, 20’li yaşlardaki gençler ve 70’li yaşlardakilerden, kafalarının içinden üç dakikayı saymalarını istemiş. Sonuçlar ilginç. Gençlerin tahmini ile ilgili zaman ortalaması 3.03 iken, yaşlılarda bu süre 3.40 olarak çıkmış. Yani yaşlıların beyni 180 saniye geçtiğini sanırken, gerçek zamanda 220 saniye geçmiş.Yaşlılar için zaman, algıladıklarından daha hızlı geçiyormuş’’ (1) Gençlerde, gerçek zamana göre  sadece 3 saniyelik fark varmış.

Demekki, yaşlıların, "Sabır’’ dediğimiz tahammül sınırı gençlere göre ondan yüksek. Bir de Nazım Hikmet’in zaman algısı var. Geneldeki "Zaman herşeyi halleder’’ anlayışından biraz farklı:  

               Demiştim sana hatırlarsan

               "Önemli olan zamana bırakmak değil,

               Zamanla bırakmamaktır.’’   

               Şimdi bana, geçen o  zamanın  

               Unutulmaz sancısı kalır.     

               Gittiğim eğer bensem, 

               Söyle bana kimden gittim ?  

               Sende yoktum zaten ben,     

              Ben yine bende bittim…        

           ZAMAN; ÖLDÜRMEK İÇİN DEĞİL DEĞERLENDİRMEK İÇİNDİR  

Belli bir işi yapmayanlara genellikle sorulan Ne yapıyorsun? sorusuna verilen cevap "Zaman öldürüyorum’’ olur. Ancak, zaman öldürmek değil değerlendirmek içindir. Zamanın kime dost, kime düşman olacağı bilinmese de, onun kıymetini bilenler daima kârlı çıkar.  

Ne diyor atalarımız? "Ömür kotanız sınırsız değil, zamanınızın değerini bilin’’ ve ilave ediyor bir başka bilge, Mutluluk başarıya, başarı ise zamanı değerlendirmeye bağlıdır’’   

İnsanoğlunun yaşam süresi uzasa da, kullanacağı zaman, yine bu süreye göre kısıtlı; değer verilmeyen, harvurup harman savrulan zaman, gerektiğinde hiç bulunamayacak kadar nadir.   

Ömür boyunca zamanın kıymetini bilip, boşa harcamazsak, bizim de değer verdiğimiz şeylere zamanımız kalabilir…

(1):Serkan Karaismailoğlu, ‘’PİA MATER’’, Popüler Kültür-Bilim Serisi, Ayrıntı Basımevi -2019 (20.Basım) s.315