Aslında hepimiz güzeliz yardımseveriz bu yardımseverlik duygumuz öyle ilerlemiş ki bazen karşımızdakine işini öğretecek kadar ilerliyor. Ama tamamen iyi niyetten kaynaklanıyor. O yüzden çalışırken biri size işinizi öğretmeye kalkışıyorsa bilin ki size yardımcı olmak istiyor mazur görelim.

Evini kiraya veren, kiracısı işsiz kalınca da kira almayan, bununla da yetinmeyip karanlıkta kalmasınlar diye düşünüp elektrik faturasını da ödeyen insanlarımız var bizim. Düşünceli insanlarımız epeyce çok var hem de.

Bi kahve molası bir tefekkür zamanı

Bi kahve içerek  tefekkür edelim bence…

Tecrübelerle olgunlaştıkça algı ve anlayışımız değişir. Nesneler bile farklı anlam ifade eder. Örneğin "kalem sözcüğü" bir çocuk için: çizgi çizilen bir şey, bir yazar için imaginasyonunu başkalarına aktarmasına yarayan bir nesne, bir bürokrat için sözleşme yaptığı araç vs. vs. dir.

Hepimiz bu hayatta adam gibi yaşamak istiyoruz. Kimimiz maddi olarak bunu sağlamaya çalısırken kişisel gelişimini ihmal ediyor. Kimimiz de kişisel gelişimimi geliştireyim derken maddi kazanımlarını geciktirmiş oluyor.

Ama görunen o ki bi şekilde midemiz doyuyor ve bir yerlerde barınıyoruz ... Ancak karakter gelişimini geç zamana bırakmak insanlara zarar veriyor; ruhen yada bedenen sorunlar yaşıyorlar ve  acı çekiyorlar.

Örneğin telaş. Bence çagımızın hastalığı. Sanki herkes Nasa'da çalışıyor ve uzaydaki hassas dengelerle saliselik işler yapıyormuşçasına saniyeler kazanma peşinde. Öyle bir telaşları var. Bir an önce alışverişimi yapayım, kasaya erken ulaşayım, metroya erken bineyim vs. vs.

Sakin... Kalp sağlığımızı da düşünelim  de mi?

Karşımızdaki, yanımızdaki insani bi görelim, bakalım yüzündeki çizgiler neler anlatiyor? Kimbilir hangi derdi var?. Bak bakalım bu koşturma ona yaramış mı ki sana yarasın?

Gerçi bu durum karakterle alakalı ama ben "yedisinde neyse yetmişinde odur "düşüncesine pek katılamıyorum. Zira herbirimizin öğrenme yeteneği var. Öğrenmek deyince illaki matematik, fizik, bilgisayar değil kişisel gelişimimiz için de öğrenebiliriz. Örneğin sabırlı olmayI öĞrenebiliriz bu mümkün.

Mümkün diyorum zira ben bunu başardım çok şükür. Eskiden ben de hep işim var gibi telaşlı idim, bir yerde uzun süre oturamazdım. Hatta üniversitede ki sınavlarım da 1 saatten fazla oturamaz erken çıkardım. Şimdi saatlerce oturabilmeyi öğrendim .

 Demem o ki ögreniliyor. Bu mümkün :)

Unutmayalım ki hepimizin istikameti belli. Sonunda hepimiz dört kolluya bineceğiz, telaş eden de, etmeyen de…

Umarım sükutla gideriz...