İnsana karşı, insan.

Zulmün her türüne

her şeyi ile direnmeli.

Böyleyken düşüyorsa yere,

sonsuz  enstantane.

Yaşam her an mücadeledir.

Durmadan dirimin ölüme verdiği savaş.

Yaşayabilen herkes,

yaşadığı müddetçe

gazidir; yara almadan yaşam mı olur?

Arınarak yaşamak,

sudan daha yıkayıcı.

Yaralı bereli  arınmak.

Aslı hak, adelet;

barışın sofrası.

Paylaştıkça tebessüm.

Diğer tanım şehitlik, gazilik.

Öz yaşam savaşında,

Adil Paylaşımcı Barış için

yeni cephe açmak.

Herkese kendi kadar özenerek

yaşamı  sonlandırmak;

olamazsa

yara almaktır.Diğerleri  yakıştırma.

Tanrı, 

AdilPaylaşımcı Barışa

adanan  insanı,

üflemişti balçığa.

Tuttuğu yolda,  ömrünü yitirmesi;

bu uğurda aldığı yarasını taşıyıp ölmemesi.

Tanrı bunu önemser,

O’na arşında yer seçer.

Tanrı,

şerefe erişene

çok özel ikramını muştuluyor.

Öyle ki

yanına hiçbir şeyi yakıştırmadan.

Yalın, kurban, adanan.

Tüm makamlar, unvanlar, güvenceler …

silinir gider.

Kırıntısı kaldıysa

Yaradan’a şirk varlığa tekrar zulüm.

O kimseler,

mazlum varlığın

acısını dindirmek için

girişir, didinir  tereddütsüz.

“Sihir”,

buatılım dağının

ardında bekliyor.

Bütün elçiler

yaşamın niteliğini

varlığın öz savunmasında değil,

diğer varlığa adanmada

olduğunu söyler.

Var olan

kutsanan;

kendini vazgeçerek keşfedip

varlığı çoğaltan.

Zaman kutsanmış tohumun toprağı,

ağaca koşup filiz veren

güdülmeden, isteyerek.

Ormana,

ormanda olmak için.
 

Varlık bu yolda

Durmadan yürüyecek.

Er ya da geç,

Her şey  o şerefe erecek.