AHMET KAPLAN

7 Haziran seçimlerde konuştuğum birçok partili yada partisiz AK Parti’nin bu seçimler de bir miktar oy kaybedeceğini ifade ediyorlardı. Doğrusu bende bu görüşleri abartılı olarak görmedim. 13 yıllık iktidar olmanın getirdiği yıpranmışlık çerçevesinde makul olabileceği düşüncesi AK Parti seçmeni içinde geçerli bir görüştü.

 Ortaya çıkan sonuçta elbette dış etkenleri ve içerde ki bileşenlerini tamamen yok sayamayız. Ama aynı zamanda güçlü bir inancın önünde de hiçbir gücün duramayacağı gerçeğini de önceki seçimlerde gördük. Milli irade hiçbir oyuna geçit vermedi.

Bu noktada iç muhasebenin, dış muhasebe ve etkenlerden daha öncelikli ele alınmasının da kaçınılmaz olduğunu düşünüyorum.

Evet; BBC, CNN, Financial Times, The Guardion, The Newyork Times gibi uluslar arası bütün basın, istihbarat kuruluşları, Amerika, İsrail, İngiltere, Almanya, Fransa gibi bilumum dış güçler ve içerde ki uzantıları ve hatta muhalefetin ittifakları ile birlikte 7 düvel, AK Parti karşısında tek cephede birleşti. Ama bütün bu büyük güçlerin oyunlarının hiçbirisinin iç etkenler kadar etkili olduğuna inanmıyorum. O büyük güçlerin hiçbirisi; o kadar istemelerine rağmen, şimdiye kadar bu oyunlarında başarılı olamadılar. Milli iradeyi kıramadılar. 

Peki neden başarılı olamadılar?

Birincisi AK Parti bu halkın gerçek değerlerini temsil ediyordu. Halkta AK Parti de karşılık bulan bu değerlerine sahip çıkma adına yedi düvele meydan okurcasına bütün oyunları boşa çıkartarak AK Partiye sahip çıkıyordu.

Sonra ne oldu?

Öz eleştiriyi kaybettik. Yola çıkılanlar; yolda bulunanlarla değiştirildiği görüşü ağır basmaya başladı. Kendi mensuplarının haklı taleplerini içeren  her türlü sorununa karşı duyarsız kalındığı görüşü hakim oldu.

Partinin teşkilatlarında halktan kopuk, halkı yeterince dinlemeyen, halka dokunmayan bazı kibirli yöneticiler etkin ve hakim olmaya başladı. Hatta bazı çok sevilen bakanlarımızın, yöneticilerimizin etrafında dahi karşılığı olmayan kibirli ve halkı küçümseyen bazı kişi ve gruplar oluştu. Bunlar hem o sevilen bakanlarımıza ve yöneticilere zarar verdiler. Hem de samimi insanları çeşitli nedenlerle küstürecek davranışlara girdiler.

Bu anlayış kendi insanına yani partisini temsil eden mensuplarına karşı bir duvar olurken,  kendilerini teşkilatlara kabul ettiremediler. Gülümsemeyi dahi başaramayan bu insanlar; partisini davası gören mensupalrını buyurgan tavırlarıyla samimi insanları küstürdüler, uzaklaştırdılar. Bazı parti teşkilatları partisine gönülden bağlı samimi insanları, partide bir yabancı gibi gördü. Bir misyon temsiline sahip olan gönül insanları, çeşitli nedenlerle partilerin il teşkilatlarından uzaklaştırıldılar.

Bu tasfiyelerden sonra ganimet kapma yarışı partinin önemli dokularına nüfuz etmeye çalıştı. Bu anlayış partide güçlü bir etkinlik ve hakimiyet kazandı. İnfak etme, hayra motor, şerre fren olma gibi duygulardan uzak, sadece karunluk hırsı ile kişisel zenginlik peşinde koşanlar yeni görevler üstlendi. Bu parti mensupları arasında büyük kırılmalara ve hayal kırıklıklarına sebep oldu. Siyaset yapmak, sadece bir fikre sahip olanların değil, bir sıfatı ve parası olanların işi olarak görülme eğilimi teşkilatlarda ağırlık kazandı. Halktan kopuşlar başladı. Başta il teşkilatları ve yönetimleri adeta komünleştiler. Kendi mensuplarını dahi tanımaz hale geldiler.

Elbette bunların hepsini genele teşmil edemeyiz. Ama birçok yerde bunların yaşandığına yönelik sorulara; çok sayıda tanıklık edenler bulunacaktır.  

Hükümet boyutunda ise şartların bütün zorluklarının bilinmesine rağmen; gelir eşitsizliğinde makasın daraltılması, yani sosyal adaletin belirli ölçülerde de olsa sağlanması beklentisi vardı. Alt gelir gruplarının, alım güçlerinin güçlendirilmesi beklentisi gerçekleşmediği kanaatleri ağırlık kazandı. Çalışan ve emekli kesimin beklentilerinin, yeterli oranda karşılık bulamadığı görüşü halkta büyük oranda karşılık buldu.  

AK Parti bu ülkede devrim niteliğinde değişimlere imza atmıştır. Umarım hatalar gözden geçirilir ve yeni bir yenilenme başlatılır. Çünkü şu aşama da hiçbir muhalefet partisi halkın değerlerine sahip çıkacak, umut olacak bir çözüm ve irade ortaya koyamadığı gibi, ülkeyi geleceğe taşıyacak bir projeye de sahip değildir. 13 yıllık yıpranmışlığa eksikliklere rağmen bu halk yine AK Partiyi birinci yapmıştır.  Yüze 40 gibi bir oy azımsanacak, küçümsenecek bir oy değildir. Çünkü halkımız hala umut olarak ve ülkemizi geleceğe taşıyacak parti olarak AK Partiyi görmektedir. Yeter ki eksiklikler, hatalar gözden geçirilsin.

Son sözü bilge kral Aliya İzzetbegoviç’in yine bilgece bir sözü ile tamamlayım. “Her şey bittiğinde, hatırlayacağımız şey; düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın sessizliği olacaktır.”