Geçen sene Mart ayında dünya pandeminin etkisi altına girmeye çalıştığı zamanlarda ülkemizi nasıl etkileyebileceğini bile düşünmeden gelip geçici etkileri olacağını zannetmiştik. İlk olarak Nisan ayındaki ara tatilimiz öne çekildi, sonrasında okullara dönebileceğimizi düşündük. Günden güne daha büyük endişe ve korku ile gelişmeleri takip etmeye başladık. Nisan sonu Mayıs  sonu derken okulları açamayacağımızı anladık ve istemeyerek de  kabul ettik.  Uzaktan eğitim süreci bakanlığın yoğun çabasıyla devreye sokulmaya çalışıldı.  Hepimiz dijital dünya ve yeni eğitim sitemlerine ayak uydurmaya çalıştık. Canlı dersler, canlı ders kazaları eğlenceleri ile uyum sağlamaya çalıştık. Teknik aksaklıklar genel anlamda tamamlandığında yaz tatili sürecine girmiştik. Ancak sistemin en büyük eksikliği ise öğrencilerin aynı şekilde faydalanamaması oldu eğitimden.Teknoloji eksiklikleri giderilemedi milyonlarca öğrencimizin. Bu eğitim öğretim yılı başında eylül ayına dair pek çok umudumuz vardı ama ne yazık ki kademeli olarak açılmasına rağmen salgının seyri ve yaşanılan deprem nedeniyle özellikle ilimiz İzmir genelinde etkili bir okula dönüş süreci yaşayamadık.

Ne yazık ki bu eğitim öğretim yılını da okulda yüz yüze değil, uzaktan eğitimle tamamlamak üzereyiz.

Geçen on beş aylık sürece baktığımda, artıların eksilerin çokluğu nedeniyle fark edilemediğini görüyorum.  Çok büyük atılımlar gerçekleşmiş olsa dahi, eğitimden faydalanamayan milyonlarca çocuk, geri getirilemez eğitim kayıpları var. İyi niyetli çabalar, iyi niyetli eğitimciler sayesinde çabalar sergilendi ancak, sosyal devlet anlayışının çocukları eğitime dahil edememesi, eksikliklerini giderememesi çok büyük kayıplara neden oldu. Teknolojik imkânsızlıklar, ailenin çocuğu ev ortamında destekleyecek durumda olmaması, ekonomik olarak ihtiyaçları karşılamayan aileler, daha da yoksullaşan insanlar…

Olumsuzlukların etkilerini görüyoruz. Eğitime katılamayan, okuldan kopan uzaklaşan çocuklarımızın varlığını biliyoruz. Okullara tekrar gittiğimizde ise aynı sınıftaki çocukların arasına yıllar girdiğini göreceğiz. Özellikle dünyada aşı uygulamalarının başlaması sonrasında eğitimden uzak geçirdiğimiz her gün bence heba edilmiş günler olarak değerlendirilmeli.

İşte bunlar nedeniyle eğitim seferberliği yapılmalı. Zor olur ancak kazanırız, temel şartlar inanmak, bu uğurda çabalamak, kaynakları eğitime ayırmak, geçen ayların acısını çıkartırcasına geride kalan çocukların zararları telafi etmeye çalışmaktır. Sağlık çalışanları, salgınla baş etmek için canla başla çalıştı. Artık yetkililer, devlet büyükleri eğitimcileri sahneye almalı ve geleceğimizin teminatı olan çocuklarımız ve gençlerimiz için var gücümüzle savaşmalıyız. Ulu Önderimiz Atatürk tarafından söylenen “Eğitimde feda edilecek fert yoktur”   sözünün ışığında her bir çocuğumuz, gencimiz için çaba harcamalıyız.